Studenten, pubers en kinderen: goed gedaan!
Opa’s en oma’s vinden het erg leuk als kinderen even voor hun raam blijven staan om te zwaaien
Er moet eens een stukje komen voor en over onze studenten, onze pubers en kinderen vond ik. Niet speciaal over mijn kinderen van de jongeren in mijn omgeving. Over de je jongen en het meisje van een familielid bijvoorbeeld. Van wie er een al twee maanden niet naar rugby kan en de ander die haar eindexamen en alle feesten, inclusief haar eindexamenreis van haar leven, door de neus geboord ziet. En die, toen ik haar vader er naar vroeg, “het heel goed doen”.
Heel knap hoor ‘jongens’.
Kinderen met een beperking
Een stukje over de kinderen die het halve land doorrijden om in de tuin van hun grootouders even gedag te zeggen. Over de kinderen die met een hoogwerker, of gewoon handkussend voor het raam, hun geïsoleerde grootouders in de bejaardentehuizen opzoeken. Goed!
Een stukje over de kinderen in tehuizen, die het toch allemaal al niet zo goed begrijpen. Die alleen maar door de tralies van een hek naar hun ouders mogen zwaaien. We zien het, jongens en meisjes. Hou vol!
Een stukje over de kinderen die niet met hun ouders in huis zitten maar hier of elders op straat rondzwerven. Blijf gezond!
Studenten
En ok, ook even over de kinderen van mijn vriendin. Over de oudste twee, die nu op hun studentenkamers van negen vierkante meter de lockdown uitzitten. Met een glimlach. Goed, af en toe appt er wel eens eentje: “Kan iemand me bellen? Ik zie het niet meer zitten!” Mar dan is een telefoontje genoeg om die smile op haar gezicht terug te krijgen. “Ok pap, we gaan er weer tegenaan.”
Wat een veerkracht. We zien het lieverds!
Een stukje over die jongen in mij, die nu ongeveer ter hoogte van Chili op vakantie zou zijn en die nu zijn middagen met telefooncalls in zijn woonkamer doorbrengt. “Maak je geen zorgen mam, we redden het wel.” Gezien kerel. Top!
Kleintjes
Een stukje over kleintjes van 5 en 7, die thuis met hun ouders opgesloten zitten. Ook niet altijd een pretje.
“Mam, wil je Uno met me spelen?” “Nu even niet, schatje.”
Vijf minuten later. “Nu dan?”
“Neeee, Alsjeblieft, ga even met je zus spelen.” En dat die zus dan, op haar zevende, een boek oppakt en die kleine begint voor te lezen. Het is gezien meiden. Knap!
En daarom zeg ik nu even namens alle ouders in Nederland: He kinderen, pubers en studenten: goed bezig!
Lees ook